płk pil. Józef OLESIEJUK
W nocy z 3 na 4 sierpnia 2024 roku, zmarł w swoim domu, w Świdwinie, płk pil. Józef Olesiejuk, zasłużony oficer Lotnictwa Polskiego, były dowódca 40. plm ze Świdwina i były starszy inspektor Bezpieczeństwa Lotów 3. BDLSzR i 3. BDLMB w Świdwinie.
Ten znakomity pilot i dowódca urodził się 10 lipca 1928 r. w Ługach Wielkich, pow. Siedlce. Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego, 4 października 1949 r. został powołany do zasadniczej służby wojskowej w 7. Samodzielnym Pułku Lotniczym Bombowców Nurkujących w Poznaniu. Podczas służby odbył w tej jednostce kurs strzelców radiotelegrafistów samolotu Pe-2 i zdecydował się na zawód pilota wojskowego. 25 września 1950 r. został przyjęty do Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie. 31 kwietnia 1952 r. w Oficerskiej Szkole Lotniczej Nr 5 w Radomiu, otrzymał promocję na stopień chorążego pilota lotnictwa myśliwskiego i skierowany do 40. plm. 2 maja 1952 r. rozpoczął zawodową służbę wojskową w 40. Pułku Lotnictwa Myśliwskiego, który podlegał pod 7. DLM OPL w Krakowie. Następnie w styczniu 1953 r. 40. plm został przebazowany z Mierzęcic do Świdwina i podporządkowany pod 11. DLM ze Świdwina. Służąc w tym pułku do 6 stycznia 1963 r, był kolejno: pilotem, dowódcą klucza, szefem strzelania powietrznego i zastępcą dowódcy pułku. W okresie od 7 stycznia do 6 października 1963 r. był słuchaczem Kursu Doskonalenia Oficerów w Centrum Szkolenia Lotniczego w Modlinie. 7 października 1963 r. został dowódcą 40. Pułku Lotnictwa Myśliwskiego w Świdwinie. Obowiązki dowódcy pułku pełnił do 14 sierpnia 1971 r. Następnie, do 31 sierpnia 1972 r., był starszym nawigatorem w 3. Brandenburskiej Dywizji Lotnictwa Szturmowo-Rozpoznawczego (BDLSzR) w Świdwinie. W okresie od 1 września 1972 r. do 1 marca 1973 r. był słuchaczem Wojskowego Wyższego Kursu Doskonalenia Oficerów w Wojskowej Akademii Lotniczej w Monino, w ZSRR. Po kursie ponownie był starszym nawigatorem 3. BDLSzR w Świdwinie. Od 3 września 1974 r. był starszym inspektorem Bezpieczeństwa Lotów najpierw w 3. BDLSzR. a od 1982 r. w 3. Brandenburskiej Dywizji Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego. Następnie pozostawał do dyspozycji dowódcy Wojsk Lotniczych, a 7 sierpnia 1989 r. odszedł do rezerwy.
Był pilotem wojskowym pierwszej klasy z nalotem ogólnym 2643 godziny i 43 minut na takich samolotach, jak: Po-2, Jak-18, Jak-11, TS-8Bies, TS-11 „Iskra”, UTMiG-15, Jak-23, Lim-1, Lim-2, Lim-2 bis, Lim-5, Lim-5P, Lim-6 i MiG-21. 13 maja 1953 r. przymusowo lądował w przygodnym terenie na samolocie Jak-23, z powodu awarii silnika.
Był Ikoną Lotnictwa Polskiego i znakomitym wychowawcą wielu pokoleń lotników polskich. Był profesjonalistą i perfekcjonistą. Za Swoją ogromną i wszechstronną wiedzę i wielkie doświadczenie był szanowany nie tylko w Świdwinie ale także poza nim. Uczestniczył w ćwiczeniach w kraju i za granicą.
Mieszkał z żoną Stefanią w Świdwinie. Miał syna Arkadiusza i córkę Beatę, którzy mają mają własne rodziny. Interesował się wydarzeniami politycznymi w kraju i na świecie. Uprawiał turystykę górską i narciarstwo.
Był odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1983 r.), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979 r.), Złotym Krzyżem Zasługi (1969 r.) i Srebrnym Krzyżem Zasługi (1959 r.). Posiadał tytuł honorowy i odznakę „Zasłużony Pilot Wojskowy" (nadane w roku 1979).
Niech Matka Boża Loretańska ma Go w Swojej opiece. Cześć Jego Pamięci!
Z wyrazami najwyższego szacunku Henryk Czyżyk
